Έπεσα πάνω σε μια φωτογραφία απ'τα περσινά μου γενέθλια. Προσπαθώ να σκεφτώ λοιπόν τι άλλαξε…πώς αισθανόμουν τότε και πώς αισθάνομαι τώρα…Το πιο βασικό που μου έμαθε λοιπόν αυτή η χρονιά ειναι πως δεν πρέπει να εμπιστεύομαι τόσο εύκολα τους ανθρώπους - ναι ναι άργησα αλλά το έμαθα πια- και πως οι αληθινοί φίλοι θα είναι εκεί για πάντα ό,τι κι αν γίνει..Έμαθα επίσης πως υπάρχουν άνθρωποι που λένε πολύ ωραία λόγια που όμως δεν συμβαδίζουν με τις πράξεις τους και έμαθα πως όταν αγαπάς πάντα υπάρχουν καλοθελητές που θα προσπαθήσουν να σε πείσουν για το αντίθετο...
Έμαθα όμως και κάτι ακόμα….πολύ σημαντικό που το ήξερα βέβαια αλλά κάθε χρόνο το μαθαίνω και καλύτερα. Πως όλοι εσείς είστε υπέροχοι. Πως ακόμα και αυτό το άχαρο μέσο που λέγεται ιντερνετ και social media μπορεί να μας φέρει λίγο πιο κοντά. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που είστε εδώ, που μου γράφετε τόσο ωραία λόγια, που με στηρίζετε στα εύκολα και με παρηγορείτε στα δύσκολα. Με συγκινείτε πολλές φορές…να το ξέρετε…κι ας φαίνομαι άνθρωπος δυναμικός και σκληρός….πιστέψτε με είμαι ακριβώς το αντίθετο. Μία μόνο αγκαλιά αρκεί για να με κάνει να λιώσω και η δική σας αγκαλιά είναι μεγάλη και ζεστή. Σας χαρίζω και τη δική μου και σας ευχαριστώ…..πολύ όμως….